İnsan doğası gereği sosyal bir varlıktır. Bu sosyallik aidiyet arayışıyla birlikte bir topluma ait olma ve onlara uyum sağlama çabasını da beraberinde getirir. Her toplumunda kendine ait inancı, kuralı ve yaşam biçimi vardır. Bunlara yönelik davranırsak kabul görüp temel ihtiyacımızı doyurabileceğimize inanabiliyoruz. Aksi bir durumda reddedilme, kabul görme durumlarıyla karşılaşacağımızı düşünebiliyoruz.
Aslında belirli bir düzeydeki bu düşünce, bizi hata yapmaktan veya hataları tekrarlamamızdan korurken, temel ihtiyaçlarımızı da karşılayabiliyor. Ancak bazılarımız altta yatan bazı sebeplerle bu durumu o kadar önemser ki ‘’el âlem ne der’’ düşüncesi, ben ne istiyor ve ne düşünüyorum’un önüne geçer ve kendi isteklerini görmezden gelip başkalarının hayatına göre yaşamaya başlar.
‘’Aman akrabalar ne der? Bak komşunun oğlu şu okulu kazanmış senden hiçbir şey olmaz, kol kırılır yen içinde kalır’’ tutumlarıyla yetişmiş olmak, özgüvende eksiklik, yetersizlik-suçluluk-değersizlik şemaları ve sevilmeme kaygısı el alem’e göre yaşamaya iten nedenlerden bazıları olabiliyor. Kendilik kavramının tam olarak oluşmamış olmasıysa en büyük faktörlerden biri olduğunu söyleyebiliriz.
Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Ben aslında tam olarak ne istiyorum? Ne düşünüyorum? Yaklaşımıyla başkalarının düşünceleri yerine kendi düşüncelerine öncelik vermek, iyi ve güçlü yönlerinizi keşfetmek ve bunların farkında olan, güvenli bağ kurabileceğiniz kişilerle daha sık vakit geçirmek, kendilik/benlik kavramı üzerinde çalışmalar yapmak fayda sağlayıcı olabilir.
