Aidiyetlik insanın en temel ihtiyaçlarından biridir. Her insan bir topluma, bir gruba, bir alana veya bir kişiye ait olma arayışındadır. Yaşama başlanıldığı andan itibaren bu bir içgüdü olarak harekete geçer. Bu sayede hayatta kalmak için bulunulan çevreye ve ortama uyumlanır, birlik olarak daha iyi bir yaşama geçme çabasında bulunulur. Aidiyetlik sayesinde hayatımız anlamlanır. Sevdiğimiz kişiler veya durumlar için çalışır, çabalar ve hatta uğruna her şeyi feda edecek kadar anlamlandırabiliriz.
İnsan ait hissettiği yerde o yerin koşulu her ne olursa olsun bildiği yer olduğu için onun için daha güvenli bir his verir. Aidiyetlik kurduğu şeye maruz kaldığında kendini daha iyi hisseder. Örneğin; kültürünü ve dilini bilmediğiniz bir ülkede kendi dilinizi konuşan ve kendi kültürünüzden olan biriyle karşılaştığınızda hemen dikkatinizi çeker ve etkileşim kurmak isteyebilirsiniz.
Aidiyetlik kavramı evrimleşmeden giyinip konuşmaya kadar etkilidir. Yani aslında kişiliğimizi şekillendirmede etkili bir rolü vardır. Bir insanla tanışırken nerelisin? Hangi takımlısın? Gibi sorular aslında ait olduğu topluluğa göre değerlendirmemizi çoğu kez peşinden getirir.
Aidiyetlik kendilik kavramı için oldukça önemlidir. Kişinin benlik algısında eksiklik varsa aidiyetlik kurmakta zorlanabilir. Eğer aidiyetlik duygusunda eksiklik varsa kişi zor duygulara karşı savunmasız hisseder. Köksüz bir ağacın kopan yaprağı gibi oradan oraya savrulup durur. Bazen her şey yolundayken bile bir arayış ve tanımlayamadığı bir eksiklik hisseder. Bu eksiklik depresyona, anksiyeteye ve daha birçok olumsuz duruma sebep olabilir.
Ait hissetmek evde olmak gibidir. Konfor alanında olmak, her şeye rağmen daha rahat ve huzurlu olmak, o aidiyetliği hissetmek ve güvenle kök salabilmektir. Bir insanda kendinizi evde hissettirebilir, bir şehirde, bir nesne de…
Evinizde hissedeceğiniz kalplere, yerlere ve anlara denk gelsin yüreğiniz.
